किताबबाट
नयाँ, सधैं नयाँ
म्याकिन्टोसमै काम गर्दाताका, सन् १९८२ मा, स्टिभले चर्चित लोकगायिका
जोन बेजलाई भेटे। ‘म धेरै उत्साही थिइनँ तर उनी आकर्षक र रमाइली रहिछन्,
' स्टिभले सम्झे। त्यो बेला उनी बार्बरा जासिन्स्कीको सम्बन्धबाट लगभग
बाहिरिसकेका थिए।
उनीहरूले हवाईमा बिदा मनाए, सान्ता क्रुज पहाडको घरमा सँगै रात बिताए र
बेजको एउटा कन्सर्टमा सँगै पनि गए। त्यसबेला स्टिभ २७ वर्षका थिए भने
बेज ४१ पुगिसकेकी थिइन्। ‘हाम्रो सम्बन्ध निकै गहिरियो,' स्टिभले भने।
रमाइली र प्रतिभाशाली हुनुका साथै कुनै समय बब डायलनकी प्रेमिका भएका
कारण पनि स्टिभले बेजसँग सम्बन्ध राखेको उनकी कलेज पढ्दाताकाकी
साथी एलिजाबेथ होम्स बताउँछिन्। ‘डायलनसँग बेजको सम्बन्धले पनि स्टिभ
उनीप्रति आकर्षित भएका थिए,' होम्सले भनिन्।
स्टिभलाई भेट्दा बेजको १४ वर्षको छोरो पनि थियो, ग्याब्रियल। लन्च खाँदा
उनले स्टिभलाई भनिन्, ‘म ग्याबीलाई टाइप सिकाउँदैछु।'
स्टिभले सोधे, ‘टाइपराइटरमा?'
बेजले भनिन्, ‘हो।'
‘तर, टाइपराइटर त अब प्राचीन भइसक्यो,' स्टिभले भने।
‘त्यसले मलाई के गर्छ?'
कुनै जवाफ आएन। पछि बेजले भनिन्, ‘त्यो सोध्नेबित्तिकै मलाई जवाफ पनि
आइहाल्यो। प्र्रश्न हावामै तैरिए पनि म आतंकित बनेँ।'
बेज पनि प्राचीन हुँदै थिइन्।
(पृष्ठ २५० बाट भावानुवाद।)
...
पैसाले बरबाद
मैले कहिल्यै पैसाको चिन्ता गरिनँ। मध्यमवर्गीय परिवारमा हुर्किएकाले भोकै
रहुँला भन्ने सोच्दै सोचिनँ। अटारीमा काम गर्दा मलाई थाहा भयो, म ठिकैको
कामदार बन्न सक्छु, त्यसैले जीविका भइहाल्छ।
कलेज पढ्दा र भारत भ्रमणताका म चाहेरै गरिब भएको थिएँ। काम गर्दा पनि
मैले एकदमै सामान्य जीवन बाँचेँ। त्यसैले म ठिकै गरिबबाट एकदमै धनी भएँ।
दुवै बेला मैले पैसाको चिन्ता गर्नु परेन।
मैले एप्पलमा त्यस्ता मानिस देखेँ जसले धेरै पैसा कमाए र फरक तरिकाले
बाँच्नुपर्छ भन्ने ठाने। केहीले रोल्सरोयस र थुप्रै घर किने। म्यानेजरसहितका
घर र तिनलाई व्यवस्थित गर्न अरू म्यानेजर। तिनीहरूका स्वास्नी प्लास्टिक
सर्जरी गराएर छक्कलाग्दा प्राणी बनेको देख्थेँ।
मैले बाँच्न चाहेको यसरी होइन। यो पागलपन हो। मैले आफैंसँग प्रतिज्ञा गरेँ-
पैसाले म आफ्नो जीवन बर्बाद हुन दिन्नँ।
(स्टिभ जब्सलाई उद्धृत गर्दै, पृष्ठ १०५।)
